De enige manier was haar manier. Steeds opnieuw kwam ze zo naar voren in haar biografie, geschreven door Eva Rovers. Ze maakte het zichzelf niet makkelijk. Haar houding leidde tot veel conflicten en uiteindelijk zelfs tot een breuk met haar kinderen.
Ze ruziede wat af met de kunstenaars die ze onder haar hoede nam. Een van hen was Bart van der Leck. Zijn abstracte kunst kon ze niet waarderen, ze wilde zelfs zijn toelage stopzetten. Wie betaalt, bepaalt, dacht ze misschien wel. Ging de schilder overstag?
Ook met de architecten die haar woonhuis (ver)bouwden lag ze regelmatig in de clinch. En later had ze ook een enorme vinger in de pap bij de bouw en de inrichting van haar museum.
Want ja, dat kreeg ze wel voor elkaar! In 1938 bracht ze haar prachtige verzameling kunst onder in haar museum. Tot op de dag van vandaag te zien, met een van de grootste collecties Van Goghs (en nog veel meer).
Haar naam? Helene Kröller-Müller. Haar museum? Het Kröller-Müller Museum, in Nationaal Park Hoge Veluwe in Otterlo.
Ik las haar biografie ‘De eeuwigheid verzameld. Helene Kröller-Müller 1869-1939’. Het boek is het lezen zeker waard. Wat een eigenzinnige vrouw.
Foto: Helene en haar verloofde Anton Kröller (1888). Fotograaf onbekend, archief Kröller-Müller Museum.