‘Onthoud dat een schilderij, voor het een krijgspaard, een vrouwelijk naakt of een zekere scène is, in essentie een plat vlak is bedekt met kleuren in een bepaalde verzamelde orde’ (Maurice Denis, 1890).
Maar ja, hoe maak je van dat platte vlak dan een realistische 3D-afbeelding? Die vraag houdt schilders eeuwenlang bezig.
Al 400 jaar voor Christus (!) gaan twee beroemde Griekse kunstenaars een weddenschap met elkaar aan. Wie schildert het meest realistische doek?
Zeuxis schilderde druiven die zo levensecht waren dat de vogels erop af kwamen. Dat kon zijn collega Parrhasius vast niet overtreffen, dacht hij. Dan probeert Zeuxis het gordijn dat het werk van Parrhasius bedekt, weg te schuiven. Maar daarachter staat geen schilderij, het gordijn ís het schilderij.
Zeuxis weet dat hij de weddenschap heeft verloren. Parrhasius heeft niet alleen de vogels, maar ook een collega-kunstenaar misleid.
Helaas zijn er geen afbeelding van deze werken. Vandaar dat ik vandaag koos voor een prachtig werk van een van mijn favoriete stilleven-schilders, Adriaen Coorte. Let eens op het tafeltje linksonder, dat diepte geeft aan het schilderij. En heel subtiel, de schaduw van de vlinder en de walnoot op die tafel. Wat denk je van het touwtje waarmee de kersen- en de abrikozentak aan elkaar gebonden zijn? Net echt…
Afb: Adriaen Coorte, Stilleven met vlinder, abrikozen, kersen en en walnoot (1685).
Adriaen Coorte, Public domain, via Wikimedia Commons